December 2020

असा एकही दिवस जात नाही जिथे पालक आणि मुलांची अभ्यासाबाबत तक्रार नाही. समुपदेशन करताना मुलांची व्हिटॅमिन तपासणी करायला मी नेहमी सांगतो त्याला काही कारण आहेत. आहाराचा आणि मनाचा संबंध आहे ही गोष्ट फार जुनी.  मनाचा आणि आहाराचा हा इतका निकटचा संबंध आपण बऱ्याचवेळा मनाआड करतो. तसंच प्रौढ व्यक्तीप्रमाणं मुलांनाही मानसिक व भावनिक तक्रारी असतात आणि अनेकदा […]

व्यक्तिमत्व समतोल कसे ठेवायचे किंवा व्यक्तिमत्व कसे असावे असा प्रश्न मानस ने विचारला होता. त्याला स्वतःच्या अस्तित्वाला समतोल व्यक्तिमत्वाची झालर लावायची होती. आनंदाने त्याला काही गोष्टींबाबत चर्चा करून ठराविक मुद्दे पटवून दिले.  समतोल व्यक्तिमत्त्वाच्या माणसांनी स्वतःचा आणि स्वतःच्या परिस्थितीचा – एकंदर जीवनाचा आणि इतरांचा – समाजाचा स्वीकार निरोगीपणानं केलेला असतो. आरोग्यदायक सवयी अशा व्यक्तींनी स्वतःला

माई आपल्या लेकाबद्दल, कृष्णा आपल्या नावाप्रमाणेच हसतमुख, नटखट, सर्वांचा लाडका आहे असे खूप काही सांगत होती. व्यक्ती परिचयाची असल्या कारणाने त्यावर विश्वास नक्कीच बसला. कदाचित तिला कृष्णामध्ये आपल्या कुटुंबाचा भक्कम पाया दिसला.   लहान बाळाचं आपण काही हेतूने एक गोंडस असं एक घरगुती आणि दुसरे म्हणजे विचारपूर्वक पुढील आयुष्याला साजेस नाव ठेवत असतो. त्यामध्ये इतिहासातील, देवादिकांची,

मुलं घरात अजिबात जबाबदारी घेत नाहीत, ऐकत नाहीत म्हणून विभा नावाच्या आईचा फोन होता. समुपदेशन करताना त्याबाबत खूप काही गोष्टी बोलाव्या आणि ऐकाव्या लागल्या.   आपण यशस्वी पालक होण्यासाठी व आपली मुलं जीवनात कर्तृत्ववान होण्यासाठी मुलांना जबाबदारीची जाणीव देणं आवश्यक आहे. मुलं आपलीही काळजी घेतात हे आईबाबांना मिळणारं भावनिक सौख्य खरोखरच अमूल्य असतं. आपल्याला याबाबतीत काय

“सुखी व्हा म्हणजे तुम्ही आरोग्य संपन्न व्हाल” अशा एका वेबिनार मध्ये आमची चर्चा चालू असताना अनेक मित्रांनी त्यावर आश्चर्य व्यक्त केले कारण हे उलटे आहे असे त्यांचे मत होते. “जो माणूस जीवनात यशस्वी असतो, आरोग्यसंपन्न असतो तोच सुखी असतो” असे त्यांचे मत प्रवाह होते. काही अंशी ठीक मानून चाललो आणि पुढील चर्चा करताना त्यांना मानवी

सावधान कसं राहावं हा प्रश्न मला विचारला गेला. त्याबाबत चर्चा करताना आम्ही काही मुद्दे शोधले. प्रश्र्नकरत्याला एकच सांगितलं की तुमच्याबाबतीत अचानक काही घडत नाही हे लक्षात घ्या. सिनेमाच्या अगोदर दाखविल्याप्रमाणे तुम्हाला अगोदर सावधानतेचा इशारा मिळालेला असतो; कधी उघड खुणेच्या रूपाने, कधी इतरांच्या प्रतिक्रियेतून, कधी आतल्या आवाजाकडून तर कधी अंत:प्रेरणेने तुम्हाला संभाव्य संकटाचा इशारा मिळत असतो

गेले दोन दिवस समुद्रकिनारी बसून बऱ्याच व्यक्तींबरोबर गप्पा होत आहेत. कोविड जरी कमी होत असला तरी मनावरचा ताण कमी होत नाही आणि बरेच बदल शरीरात जाणवतात असा एकंदर सुर सर्वांचा होता. याच बरोबर दुसरा मुद्दा पण चर्चेत होता तो म्हणजे अस्तित्वाला धोका जो सर्वात जास्त तणाव निर्माण करतोय. आपल्या सारखा आधुनिक मानव हा स्वतःच्या अस्तित्वाला

काळजी बाबत खूप काही लिहिलं गेलंय तरीही रोज कुणीतरी याबाबत प्रश्न घेऊन समुपदेशनासाठी येत आहेत.   आपण काळजीच्या आहारी जाता कामा नये. बारकाईने पाहिल्यास काळजी म्हणजे काय? ती फक्त एक रोगीष्ट आणि विद्ध्वंसक सवय आहे. काळजी करण्याची सवय जन्मजात नसते. ती नंतर जडते. आपल्या व्यक्तिमत्वाला आतून पोखरणाऱ्या आणि नाना व्याधींचे माहेरघर असणाऱ्या चिंतेला हे चिंतापीडित लोक

  अनेक लोक संताप आणि चिडचिड करून शक्ती आणि ऊर्जा वाया घालवतात आणि आयुष्य विनाकारण कठीण करून टाकतात. त्यापैकीच एक आगुस, इंडोनेशिया देशातील एक मित्र काल मला जकार्ता येथे भेटला. त्याच्या बायकोने त्याला अल्टिमेटम दिलाय, राग सोड नाहीतर मी तुला सोडेन. शीघ्रकोपी असणारा आगुस् शांतीच्या शोधात मला भेटला आणि आम्ही त्याच्या या अवस्थेकरिता कारणीभूत घटक