Shrikant kulange

  अमन नेहमी तक्रार करतो अशी त्याची आई सांगत होती. कारणे अनेक पण हा त्याचा स्वभाव बनलाय आणि यामुळे काही प्रॉब्लेम होतील का असा त्यांचा प्रश्न होता. यामध्ये दोघांना त्रास होत असतो, तक्रारदार आणि ऐकणारा. आपल्या सोबत असलेल्या व्यक्तींचा प्रभाव आपल्यावर नेहमी पडत असतो. तक्रारखोर व्यक्ती दोन प्रकारच्या आढळतात -एक हक्कांकरिता लढणारा तर दुसरा उगीचच. […]

  आकाशला वेळेचे नियोजन करायला जमेनासे झाले त्यामुळे त्याची चिडचिड व काम वेळेवर होत नाही म्हणून चिंता. नुकतंच मॅनेजर पदी कामावर रुजू झाल्यामुळे इतरांचे पण व्यवस्थापन नीट होत नव्हते. साहजिकच वैतागून माझ्याशी बोलला की कसं करायचं? त्याची दिनचर्या ऐकून त्याचा प्रॉब्लेम समजला. आधी स्वयंपरिवर्तन आणि मग जगपरिवर्तन. त्याला स्वतः मध्ये बदल घडवायचा सल्ला दिला. कुठलीही

  कुणीतरी सकाळी फोन करून विचारले की आपल्या ब्लॉग वरून तुम्ही विवाहपूर्व समुपदेशन असे लिहिले आहे आणि माझं एक प्रश्न आहे. “सर, माझे लग्न ठरलंय! पण मला माझ्या काही सवयी आणि विचारसरणी बदलावी लागेल का?” हा त्याचा प्रश्न मात्र मला विचारात टाकून गेला. खरंच आपल्याला बदलावे लागेल का दुसऱ्या व्यक्तींकरिता? मग आयुष्यात येणारी बायको किंवा

  आपल्या बोलण्याचा बऱ्याच वेळा इतरांना त्रास होतो असे आपल्याला जाणवते. साधे बोलणे सुद्धा सुधाला कुणीतरी टोचून बोलते असे वाटायचे. सुधाला प्रत्येकवेळी अशा व्यक्ती तिच्या सभोवताली आल्या कि त्रास व्हायचा. समुपदेशन करताना तिला तिच्या आयुष्यातील घटना जबाबदार होत्या हे कुणीही सांगू शकले असते. अभिव्यक्ती स्वातंत्र्य हे मुळातच विचार करून व्हायला हवे. कुणाला दुखावेल असे बेजबाबदार

  रोजचे काम करत असताना कित्येकदा आपल्या भावना अडथळा ठरत असल्याचे दिसून येते आणि जर भावनांना सकारात्मकपणे नाही वापरले आपल्याला यश संपादन करण्यात उशीर होतो किंवा अपयशी ठरतो. एकवेळ आपण दृष्टीकोन बदलू शकतो पण भावनांना आवर घालणे शक्य होत नाही. नकारात्मक भावना आपल्या जीवनाचा अविभाज्य घटक असतो. म्हणून भावनिक व्यवस्थापन करणे आपल्या हातात असल्याने ते

लग्नाची पहिली दोन वर्षे इतकी महत्त्वाची का आहेत याबाबत आज मला हे सीमा ला समजून सांगणे गरजेचे होते. गेल्यावर्षी लग्न होऊन सासरी आलेली सीमा वैतागून गेलेली दिसली. विवाहपश्चात कौन्सेलिंग करण्याच्या तिच्या इच्छेबाबत मी तिला धन्यवाद देऊन, तिला ठराविक गोष्टी करायला लावून संसाराची गाडी कशीबशी मार्गस्त केली. पहिल्या दोन वर्षात बऱ्याचदा जोडप्यांमध्ये आपला संसार नीट होईल

  “माफ करा मला” हे म्हणायची ताकद आपल्यात असायला हवी. प्रत्येक धर्मामध्ये वर्षातून ठराविक काळ एकमेकांना जवळ आणायचा प्रयत्न केला जातो. माफी मागणे आणि माफ करणे दोन्ही आपल्या हातात तरीपण कित्येकदा असे होत नाही. नातेसंबंध आपल्याला चिंतामुक्त ठेवायला कारणीभूत असतात. परंतु हे नातेसंबंध, संघर्षामुळे बर्‍याच भावनिक वेदना आणि तणाव निर्माण करतात. म्हणून माफी कशी व

  दिवसभर अंग मेहनतीचे काम करून पण कुणी रिस्पेक्ट देत नाही यार म्हणून मित्राने सांगितले. त्यासंदर्भात मानसिक समाधान कसे मिळवायचे, स्वतःची किंमत कशी वाढवायची यासाठी मित्राबरोबर काही चर्चा करून त्याला शांत केले. घरी किंवा कामाच्या ठिकाणी अशा गोष्टी झाल्या की आत्मविश्वास डळमळीत होतो.असं का होतं की सहकारी किंवा वरिष्ठ अधिकारी आपला आदर करत नाही. आत्मसन्मानाचा

(वाचताना थोडे हसायला हरकत नाही ) आज मी थोडे परखड पण आनंदी / सकारात्मक भावनेतून लिहितोय. विकासचा फ़ोन वरील संवाद थोडा “बायको आणि त्याच्या आई” विषयी होता. बायको आणि आईचे सुत जुळत नव्हते. एकीकडे आई म्हणतेय की आजून ही या घरची का होतं नाहीये, तिला हे जमत नाही ते जमत नाही. आणि तिकडे बायको म्हणतेय

  काही जण मस्त झोप काढतात आणि काही झोप येत नाही म्हणून तक्रार करतात. हा निद्रानाश प्रकार जगातील सामान्य समस्या असून ३३% लोक पीडित आहेत. याबाबत ढोबळ मनाने आपण करणे शोधू शकतो. आपण प्रयत्न करूनसुद्धा पुरेशी झोप न येणे हे थोडे मनाला पटत नाही. यामुळे झोपेच्या अभावाचा, मानसिक आरोग्यासह आणि इतर आरोग्यावर होणारा संभाव्य परिणाम